1. Bağlantı, iş birliği ve birlikte yaratma
Dinleyen ve yönlendirmeye yanıt veren öğrencilerle dolu bir odanın önünde duran öğretmen kavramı giderek geçmişte kalıyor.
Tamamen yeni bir yaklaşım olmasa da, yeni öğrenci öğrenme alanları bugün bildiğimiz tipik sınıfların yerini alacaktır. Bu, öğrencilerin kendi öğrenmelerinin ortakları veya ortak yaratıcıları olduklarını görecektir.
“Tüm öğrenciler için işbirliğine, iletişime ve ekip çalışmasına izin veren deneyimler genellikle sınıf duvarlarının ötesinde gerçekleşir. Bu deneyimleri bağlam içinde kolaylaştırmamız gerekiyor ve sınıflarımızın bunun bir yansıması olması gerekiyor, ”diyor McLaughlin.
Bireyler, küçük gruplar veya daha büyük gruplar arasında öğrenme projelerinde iş birliğinin gerçekleşmesine izin verecek şekilde kurulacaklar.
Sınıflar, fiziksel alanlar ve çevrimiçi olarak bir arada var olacak ve mevcut öğrenme modelini alt üst edecek, böylece öğrenciler evde öğrenebilecek ve sınıf zamanını iş birliği yaparak ve bilgilerini gerçek hayattaki konulara uygulayarak geçirebilecekler.
2. Her yerde, her zaman öğrenme
Dijital çağın dalgasını sürerken, küresel bir erişimle bağlantı kurmak daha kolay hale geliyor. Bir düğme tıklamasıyla veya basit bir sesli komutla bir bilgi dünyası parmaklarınızın ucunda ve teknoloji ilerlemeye devam ettikçe öğrencilerin öğrenmelerini bununla büyütmeleri gerekiyor.
Öğrenme söz konusu olduğunda teknoloji artık motive edici bir faktör değil, bir zorunluluktur. Öğrencilerin teknolojiye bağımlı bir dünyada başa çıkma becerileriyle donatılmalarını sağlamak için eğitimin geleceğine dahil edilmesi gereken bir şey.
Bazıları sınıflarımızdaki teknolojinin tembel, bağlantısız öğrenciler yarattığını iddia ederken, McLaughlin bunun bir efsane olduğuna inanıyor. Teknolojinin, öğrenmenin nerede, kiminle ve neden gerçekleşebileceği konusunda sonsuz sınırlar yarattığını söylüyor.
“Gerçek şu ki, sınıflar her an her yerde olabilir. Öğrenciler, herhangi bir anda dünyanın dört bir yanından diğer öğrencilerle sanal bağlamlarda projeler üzerinde çalışabilirler” diyor.
Teknolojik gelişmeler, bir düğmeye dokunarak bilgi ve insanların birbirine bağlanmasını sağlamıştır.
Gelecekte eğitim, teknolojinin öğrencilerin yararına nasıl kullanılabileceğini göstermeli ve gelecek nesillere bundan kaynaklanan problemlerle nasıl başa çıkacaklarını öğretmeli.
McLaughlin, "Teknoloji öğrenmeyi sonsuza kadar değiştirebilir ve bizim de onu benimsememiz ve avantajımıza göre manipüle etmemiz gerekiyor" diyor.
Geleceğin eğitimcileri
Müfredat öğretimi ve öğrenimi zaten sınıfın çok ötesine uzanıyor ve bunu yapmaya devam edecek ve eğitim geleceğin ihtiyaçlarına uyacak şekilde değiştikçe, öğretmenin rolü de uyum sağlamalı ve büyümelidir. Öğrencileri risk almaya, yenilikçi olmaya ve önlerine çıkan her fırsatı değerlendirmeye teşvik etmek her öğretmenin sorumluluğundadır.
Daha kişiselleştirilmiş bir öğrenci deneyimine geçişin ışığında, geleceğin öğretmenleri, veri toplayıcıların yanı sıra analistler, planlayıcılar, işbirlikçiler, müfredat uzmanları, sentezleyiciler, problem çözücüler ve araştırmacılar olmaya hazırlıklı olmalıdır.
Comentarios