1119 yılında Hugo de Payens adlı şövalye tarafından Kudüse gelen hacıların korunması amacıyla bir ordinasyon kuruldu. Resmi adıyla “Fratres Militae Templi” ya da “Pauperes Commilitones Christi Templique Salamonis” olan bu ordinasyon Troyes Konsülü tarafından onaylanmış bulunuyordu.
Templiyeler dünya nimetlerinden ellerini çekmek, cinsel ilişkide bulunmamak (Selibat), yoksulluk, itaat ve kafirlere karşı savaş andı içmekteydiler. Grand Maitre’nin makamı Süleyman Mabedi’nin bulunduğu yerdeydi. Kardeşler, şövalyeler, zırhlarının üzerine alınan beyaz önlükte kırmızı sekiz uçlu Sen Jan haçını taşımaktaydılar. Rahip olan kardeşler beyaz, hizmet eden kardeşler siyah ya da kahverengi cübbe giyerlerdi. 1139’dan itibaren bu tarikat tümüyle Papa’ya bağlanmıştır. Şu çok önemlidir ki bu ordinasyonun Araplar ve Müslümanlarla sıkı bağlantıları olmak zorunda kalmıştır özellikle yanı başında karargah kuran İsmaili savaşçılarıyla son derece iyi ilişki kurmuşlardır. Haçlılar bu gözü pek savaşçılardan çok etkileniyorlardı. İsmaili fedaileri savaş ve suikast sırasında beyaz bir elbise giyiyor ve bellerline kırmızı bir kuşak sarıyorlardı. Ayrıca başlarındaki sarıklara da kırmızı bir kumaş bağlıyor bazen sarık yerine kırmızı tülbent bağlıyorlardı.
Sonradan Babai isyanları sırasında da kullanılan bu üniforma, bütün Aleviler için Kızılbaş adının doğmasına yol açmıştır. Ancak Haçlılar hemen kendi bölgeleri içinde özerk bir yönetim alanını elinde tutan bu İsmaililerin, onların deyimiyle Assasin’lerin düzenini kopya etmek ve onların felsefelerine derinlemesine dalmaktan kendilerini alıkoyamamışlardı.
1291’de Akka kalesinin düşmesiyle Templiyeler, Fransa topraklarına çekilmek zorunda kaldılar ve orada çok kısa bir zamanda Fransa krallığı ile anlaşmazlığa düştüler. Fransa kralı ıv Filip, kendi egemenlik bölgesinde böyle güçlü bir örgüte tahammül edemezdi. Templiyeler bu arada doğuda gizli kalan ve saklanmış birçok hazineyi Avrupa’ya taşımaya başlamıştı. Kimya ve Astronomi bilgileri edinmekte ve bilimle fiilen uğraşmaktaydılar. Bu özelliklerinden faydalanarak Filip onların şeytan işi işlerle uğraştıklarını ileri sürdü ve mahkum edilmelerini istedi. 1305’te bulabildiği bütün Temliyeleri tutuklattı, uydurma mahkemelerde işkenceler altında mahkum ettirdi ve başta Grand Maitre (Büyük üstad) Jacques de Molay olmak üzere hepsini ölüme mahkum ettirdi. 1 Mart 1313’te Molay Paris’te yoldaşlarıyla birlikte yakılarak öldürüldü.
Molay’ın kahramanca ölümü beraberinde büyük bir uyanış ve reform hareketlerinin oluşumunda öncülük etmiştir. Gelişmekte olan zanaat loncaları üzerinde de Templiyeler, kendilerinin el zanaatlerine verdikleri önemden ötürü zaten çok etkin oluyorlardı. Flandre ve İskoçya’da, Templiye odakları oluşmaya başladı. İskoç kralı I. Edward’ın himayesinde İskoçya’da bir örgütlenme oldu. 1361’de Templiye Büyük üstadlık makamı İskoçya’ya, Old Aberdeen kentine taşındı.
Comments